حفر چاه های آب با کول و بدون کول:

چاه های آب فقط به صورت میله‌ای می باشد و عمق آن از سطح زمین بستگی به محل حفر چاه دارد تا به اندازه‌ای که به آب برسیم حفر می‌کنیم. چاه آب با کول و بدون کول حفر می‌شود.

کول چیست؟

نیم دایره‌های سیمانی در قطرهای مختلف که در میله‌های چاه استفاده می شود، گفته می‌شود.

آب‌های زیرزمینی و آب‌های سطحی، از مهمترین ارکان “چرخه آب” یا “چرخه هیدرولوژی” به شمار می‌آیند. آب سطح زمین، توسط تبخیر وارد هوا شده و سپس به وسیله بارندگی باران یا برف مجدداً به آن برمی‌گردد. آب ناشی از بارندگی، یا به صورت آب‌های جاری سطحی در می‌آیند و یا با نفوذ در زمین، وارد سفره‌های آب زیرزمینی شده و از مناطلق مختلف و با فشار از مجراهای آزاد، مانند رودخانه، برکه و یا چاه های آب از زیر زمین خارج می‌شوند.

کیفیت آب‌های زیرزمینی، به نوع و مدت زمان تماس آب با خاک، رسوبات، سنگ‌ها، صخره‌ها و آلاینده‌های موجود در سفره‌های زیرزمینی و همینطور مسیر عبور آب از آنها بستگی دارد. علاوه بر این موارد، گازها، مواد معدنی و مواد شیمیایی مختلفی می‌توانند در داخل آب‌های زیرزمینی نفوذ و در آن حل شوند.

چاه‌های آب، از متداولترین روش‌های استخراج آب‌های زیرزمینی برای استفاده در مصرف آب خانگی شناخته می‌شوند. یک چاه آب، به صورت ساده، حفره‌ای در زمین است که وارد یک سفره آب زیرزمینی می‌شود. آب از داخل این سفره زیرزمینی توسط پمپ استخراج شده و در داخل سیستم لوله کشی، به مناطق مختلف مد نظر منتقل می‌شود.

عمق حفر چاه، به عوامل مختلفی مانند عمق آب زیرزمینی، کیفیت آب زیرزمینی و موقعیت زمین شناسی منطقه مد نظر برای حفر چاه بستگی دارد. معمولاً عمق چاه‌هایی که در نزدیک یکدیگر حفر می‌شوند، خیلی به هم نزدیک است. اما چاه‌های نزدیک به هم در مناطق یخبندان، ممکن است تفاوت قابل ملاحظه‌ای با هم داشته باشند.